١٨ تیر حرکت آزادیخواهانه دانشجویان در مقابل دو سوال قرار گرفته است. آیا باید ١٨ تیر را به روز اعتراض علیه جمهوری اسلامى تبدبل کرد؟ اگر آری با چه پرچمى و چه خواستهائى؟
پاسخ به سوال اول، اگر به یکى از شاخه جنبش اسلامى تعلق نداشته باشید، ساده و سرراست است. کسى که آرزوی از میان رفتن جمهوری اسلامى و جایگزین شدن آن با یک حکومت آزاد، انسانى، مدرن و برابری طلب را دارد و نمیخواهد زندگى خود و نسل آینده را در پیچ و خم دالانهای جمهوری اسلامى تباه کند، یک لحظه در جواب تردید نخواهد کرد.
زندگى در سیاهى حکومت مذهب کافى است. ما شایسته زندگى آزاد و انسانى هستیم، این حق ماست، حق میلیونها انسانى است که بهای ماندن هر لحظه جمهوری اسلامى را دارند با تباهى فیزیکى و معنوی خود میپردازند. حق کارگری است که ماندن جمهوری اسلامى معنای گرسنگى کشیدن خود و خانواده‌اش را دارد. حق هر زنى است که بهای هر لحظه ماندن جمهوری اسلامى را با تباهى زندگى و امید و آرزوی خود میپردازد، حق هر جوانى است که جمهوری اسلامى زندانبان امید‌ها و آرزوها، رویای لذت از زندگى، آرزوی تعالى فیزیکى و معنویش است.
روز ١٨ تیر روز هم صدا شدن با دانشجویانى است که برای دفاع از آزادی به میدان آمدند، توسط اوباش جمهوری اسلامى سرکوب شدند، هر دو جناح بر جنایت اشک ریختند و هر دو جناح قربانیان ١٨ تیر را سر به نیست کردند و هر دو جناح هنوز که هنوز است دستگیر شدگان را در زندان نگاه داشته‌اند.
روز ١٨ تیر باید صدای اعتراض علیه جمهوری اسلامى را بگوش همه رساند. باید در دانشگاههای اصلى هر شهر تجمع کرد، باید صفوف اعتراض علیه جمهوری اسلامى را متحد کرد، باید به جمهوری اسلامى نشان داد که راه برون رفتى وجود ندارد. باید برود. ١٨ تیر دانشگاهها تنها متعلق به دانشجویان نیست. ١٨ تیر روز تجمع و اعتراض همه آزادیخواهان در دفاع از آزادی است. باید به این اعتراض و این تجمع پیوست. این پاسخ سر راست سوال اول است.
پاسخ به سوال دوم، اما، سر راست نیست. اعتراض بزیر چه پرچم و با چه خواستى؟ پرچم‌های مختلفى در میدان است. "کانون دانشجویان مستقل دانشگاه امیر کبیر" اعلام میکند که حرفش حرف "دشمنان اسلام" و "گروهکهای ضد انقلابى خارج کشور" نیست، "نماینده مردم کوچه و بازار" است. "کمیته هماهنگى رفراندم روی دیوار(!)" میخواهد با "سرود ای ایران" "روحهای منجمد شده را بیدار" کند!. حزب کمونیست کارگری ایران شما را فرامیخواند تا حقوق انسان، مستقل از مذهب و ملیت و جنس، را مبنای اعتراض خود قرار دهید و خواستار آزادی بى قید شرط بیان، جدائى مذهب از دولت، آزادی فوری دستگیر شدگان ١٨ تیر و رفتن جمهوری اسلامى شوید.
کدام را باید انتخاب کرد؟ این راهها بکلى از هم جدا هستند. آینده‌های متفاوتى را مقابل جامعه قرار میدهند.
"کانون دانشجویان مستقل" همانطور که از نامش پیداست بتازگى از دفتر تحکیم وحدت اعلام استقلال کرده است. ظاهرا توهماتش ریخته است، دارد میفهمد که جمهوری اسلامى چیست اما بند نافش را از این نکبت پاره نمیکند. تاریخ و جامعه را از همان دیدگاه و با همان سیستم تحویل میدهد. هنوز با زبان فلاحیان و حجاریان حرف میزند. یک قدم جلو میاید تا ده قدم عقب بپرد. هنوز اسلام و مبانى استدلالى حکومت اسلامى را پایه دادخواهى خود قرار میدهد. در بهترین حالت هنوز دنبال سراب "عدل على" است و در بدترین حالت جمهوری اسلامى از در بیرون شده را از پنجره وارد میکند و در هر دو حالت پرچم حکومت و سیستم "اسلام رئوف" را بلند میکند و شما را بزیر این پرچم فرا میخواند. هنوز نفهمیده که مشکل همین حکومت اسلام است. هنوز متوجه نیست و یا نمیخواهد بفهمد که قرار دادن مذهب بعنوان مبنای هر اعتراضى نابرابر اعلام کردن انسانها بر اساس مذهب است. آزادیخواهى مذهبى یک تناقض در خود است. خود را نماینده مردم "کوچه و بازار" اعلام میکند و به ابتدائى ترین خواست آنها، یعنى جدائى مذهب از دولت، پشت میکند. از سر توهم یا "پلیتیک" باشد و یا از سر اعتقاد، فرقى در حاصل کار ندارد. شما را فرامیخواند تا چند ده سال دیگر زیر پرچم حکومت اسلامى "زندگى" کنید.
"کمیته هماهنگى رفراندم روی دیوار" که دستور کار خود را گسترش داده است، تصمیم گرفته است که اعتراض را از روی دیوار به وسط خیابان بکشد. این کمیته ظاهرا متوجه شده است که مذهب را نمیتوان مبنا قرار داد بجای آن قومیت و ملیت را مبنا قرار میدهد. قرار است روز ١٨ تیر اعلام کنیم که ایران مرز پرگهری است که سرچشمه هنر است. قرار است هرچیز ایرانى نشانى از گهر داشته باشد. قرار است ایرانى گری مبنای زندگى قرار گیرد و ارجح اعلام شود. قرار است باد هویت ملى در مقابل هویت غیر ملى روحها را از انجماد خارج کند. قرار است اندیشه، هنر، استاندارد زندگى، افکار و عقاید و خواستها و حقوق مردم با ترازوی ملى اندازه گیری شود. قرار است انسان از زندان مذهب رها شود تا در زندان ملیت گرفتار گردد. اینهم پرچمى است. اینهم آینده ایست.
در مقابل حزب کمونیست کارگری ایران شما را فرا میخواند که حقوق انسان را مبنای جامعه آینده قرار دهید. جامعه‌ای که در آن هیچ چیز جز انسان و سعادت او مستقل از مذهب، ملیت، جنسیت و هر چیز دیگر مبنا نیست. جامعه‌ی انسانهای آزاد و برابر، جامعه‌ای که هیچ چیز ورای اراده و توان انسان نمیتواند خوشبختى، آزادی و بلند پروازی اش را محدود کند. جامعه‌ای که هیچ مقدساتى جز خواست آزادی، برابری و رفاه و شادی انسان را برسمیت نمیشناسد. اینهم یک پرچم و یک آینده است. فعالین و دانشجویان کمونیست باید تضمین کنند که این پرچم و این آرمان پرچم و آرمان اعتراض علیه جمهوری اسلامى خواهد بود.روز ١٨ تیر در مقابل دانشگاهها با شعار آزادی بى قید و شرط بیان، جدائى مذهب از دولت، آزادی فوری زندانیان سیاسى.