صفحه اول

عراق، چه باید کرد؟



نفر از کارگران یک کارخانه در بغداد را یکجا در مقابل در کارخانه با شلیک تیر خلاص اعدام کردند. جرم این کارگران این بود که مارک شیعه نداشتند. در زندان بصره زندانیان "شیعه" و"سنی" را از هم جدا کردند و "سنی های شان" را کشتند. ظرف سه روز گذشته تنها در بغداد ۳۰۰ نفر توسط باند های اسلامی و قومی اعدام شده اند. هر ماه در گودالهای اطراف بغداد چند صد جسد که نه معلوم است چه کسی هستند و نه اینکه چه کسی و به چه دلیل آنها را کشته است پیدا میشود. امروز، بجای کارخانه و کارگاه، باز کردن زندان در بغداد و گروگان و باج گیری شکوفا ترین "صنعت" شرکت آدم کشی، با مسئولیت نامحدود، متعلق به ترویکای آمریکا – اسلام – قوم پرستی است.

کودکانی که مدرسه میرفتند را امروز در خیابان سر میبرند. تعداد انفجارات هر روزه در عراق آنقدر زیاد است که دیگر حتی میدیا هم "حوصله" گزارش کردن آن را ندارد.

بخش اعظم طبقه کارگر، یعنی شریف ترین انسانها، در فروپاشی کل بنیاد های مدنیت جامعه به صف لمپن پرولتاریا پیوسته و برای تامین سرپناهی برای خود و خانواده شان، برای به روز رساندن زندگی کودکانشان به اعماق سیاه ترین استیصال فرورفته اند و به کارهائی روی آورده اند که تصور آن هم دشوار است.

این سیاه چال نظم نوین جهانی در عراق است و این تازه نوک کوه یخ فاجعه ای است که آمریکا با کمک ناسیونالیست ها و باندهای اسلامی بر سر مردم عراق آورده اند و هنوز دارد به تدریج ابعاد خود را نشان میدهد.

چه باید کرد؟

چگونه میتوان در مقابل این فاجعه ایستاد؟

اعتراض؟ چگونه؟ تظاهرات؟ تظاهراتتان را به خمپاره و آرپی جی میبندند.

اعتصاب؟ اعتصاب در کدام کارخانه؟ کارخانه چندانی نمانده است. رویای مبارزه مدنی در عمق یک ضد مدنیت تعمیم یافته یک رویای شیرین است که تنها میتواند خیال روشنفکران بی خیال را راحت کند.

باید منتظر ظهور مهدی نیروهای بین المللی شد؟ چرا باید سرباز فرانسوی و بلژیکی این جنگ را بکنند؟ این رسالت را چه کسی به آنها داده است؟ آیا باید مردم عراق برای آوردن سربازان هلندی تظاهرات و اعتراض کنند؟ این راه پوچ است. کسی که این سیاست را به خورد مردم میدهد از نظر عملی سوپر پاسیو است چون راهی را در مقابل قرار میدهد که خارج از اراده مردم در عراق است و از نظر سیاسی یک شیاد تمام عیار است چون در قالب قافیه بافی چپ دارد مردم را به تمکین به وضع موجود سوق میدهد. اپوزیسیون بوش در چارچوب منافع عمومی آمریکا است.

تنها یک راه وجود دارد. متحد کردن مردم در قالبی که بر زندگی روز مره خود حاکمشان کند و دست دارودسته های آمریکائی، اسلامی و قومی را از زندگیشان کوتاه کند. این تباهی و این ارتجاع تعمیم یافته را تنها با پاکسازی آن و با قدرت میتوان پاسخ داد. عراق جائی است که قدرت تماما از لوله تفنگ در می آید. باید قدرت داشت و باید این طویله اوژیاس را به زور پاک کرد. تنها امید کنگره آزادی عراق است. کسی که علیه این کنگره است و آنرا تضعیف میکند دارد به مردم عراق و به انسانیت تف میکند باید این تف را به صورت او باز گرداند.

به کسانی که همین خواب را برای مردم ایران دیده اند چه باید گفت؟ اینها مجرم و جانی هستند. مردم ایران باید از همین امروز دست این دارودسته ها را از زندگی خود کوتاه کنند. نباید اجازه داد این استیصال و این تباهی بر جامعه ایران و بر مردم این اعمال شود. باید به گارد آزادی پیوست.